جمعه 22 خرداد افق روشنی را می دیدیم که هر لحظه که از حضور سبزها در پای صندوق می گذشت نورانیت این افق بیشر می گردید بطوری که شب را روز می دیدیم ولی خیلی زود این روز تبدیل به تاریکی مطلق شد.
شاید هم خوش خیالی بود که آنچنان شب را روشن ببینیم اما هر طور شده باید شب را روشن کنیم
عده ای با خون خودشان این یک هفته را روشن کردند , عده ای هم با حضورشان در اعتراض ها , عده ای هم در مقابل صفحه مانیتورها این کار را انجام دادند.
همه در این راه مصمم هستند .
نه نمی خواهیم انقلاب کنیم فقط می خواهیم ری ما از همان صندوق در آورند و تحویل تک تک مردم دهند. آنوقت ببینیم در این دنیا کسی جواب سلام به آقایان می دهد. همانطور که تا حالا فقط 11 کشور تبریک گفتند , آنهایی که ...... بله.
اما جمعه 29 خرداد کور سویی که باز خوشبینانه روشن نگهداشته بودیم که شاید بتوانیم با آن راه را روشن کنیم هم خاموش شد.
آری جمعه , جمعه هست ولی این کجا و اون کجا .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر